ادبیات نیایش در اسلام و مسیحیت با نگاهی به اعترافات آگوستین و صحیفه سجادیه

هدف از نگارش این مقاله  بررسی ادبیات آمرزش خواهی یا طلب مغفرت اعتراف به گناه و در خواست از خداوند برای پذیرش توبه و عفو از سوی بنده در دو کتاب اعترافات و  صحیفه  سجادیه می باشد.این مقاله در پاسخ به این سوال که  در بررسی تطبیقی و تحلیلی  صحیفه  سجادیه و اعترافات آگوستین چه نوعی از ادبیات و در چه محور هایی قابل بررسی است؟ نگاشته شده است  مفاهیم ذکر شده در دو کتاب به صورت گسترده ای مطرح شده اند و به صورت قاطع می توان بیان کرد که عمده ادبیات  دوکتاب را مفاهیم مربوط به طلب مغفرت آمرزش خواهی و اقرار و اعتراف به گناه تشکیل داده است .  از منظر زبان شناختی تکرار مفاهیم آمرزش خواهانه و اعتراف و اقرار به گناه وجه غالب  و مشترک در دو کتاب اعترافات و  صحیفه  سجادیه است هم چنین بیان مفاهیم اخلاقی و تربیتی و عقیدتی در ضمن بیان مفاهیم آمرزش خواهانه  وجه مشترک در دو اثر است. درمقاله پیش رو مفاهیم آمرزش خواهانه هردو کتاب بررسی شده و عمده مباحث مطرح شده نشانگر این مهم هستند که در هر دو کتاب مضامین آمرزش خواهانه به صورت فراوان تکرار شده اند هم چنین تشابه این تکرار ها و نحوه گفتگوی با خداوند از جمله اشتراکات دیگر است که بررسی شده اند مشخصه دیگر که بیشتر در  صحیفه  سجادیه به چشم می اید و پررنگ تر است مسیله در خواست از خداوند برای عدم ارتکاب به گناه می باشد به تعبیر دیگر درخواست مصون ماندن از خطا وگناه از اشتراکات دو کتاب است.