تحلیل صفات خداوند در متون منثور صوفیه

یکی از مباحث مهم و اساسی «توحید و خداشناسی»، مبحث صفات خداوند است. وجود آیات فراوان مربوط به صفات الهی و کیفیت طرح آنها از سوی قرآن کریم، موضوعی است که از دیرباز، ذهن متکلمان و مفسران این کتاب آسمانی را به خود مشغول ساخته است. بحث صفات الهی همچنین در مباحث مربوط به ادبیات فارسی، به ویژه در حوزه ادب عرفانی نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است. متون عرفانی فارسی، متاثر از مفاهیم و مضامین دینی با محوریت خداشناسی و توحید است و شایسته است که این موضوع در این آثار، مورد تحقیق و بررسی همه جانبه قرار گیرد. در این تحقیق، سعی بر آن بوده است که بازتاب صفات الهی در متون منثور صوفیه در قرن چهارم و با مطالعه موردی، کتاب «اللمع فی التصوف» نوشته ابونصر سراج، مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان میدهند که نویسنده این اثر، با تاثیرپذیری از آیات قرآنی، توانسته است تحولی اساسی در روند آثار منثور فارسی و مضامین عرفانی ایجاد کند؛ به طوری که صفات الهی، به طور مستقیم در اثر او تجلی یافته است.