آسیب شناسی بافت کبد در فیل ماهی Huso huso پرورشی تغذیه شده با نانوذرات سلنیوم و آهن

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف نانوذرات سلنیوم (Se-NPs) و نانوذرات آهن (Fe-NPs) بر ساختار بافت کبد فیل ماهی (Huso huso) پرورشی انجام شد. تعداد 135 عدد فیل ماهی پرورشی (با میانگین وزنی 3/32 ± 4/276 گرم و میانگین درازای کل 2 ± 40 سانتی متر) به طور تصادفی در 27 مخزن فایبر گلاس در 9 تیمار مختلف با 3 تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل تیمار 1: شاهد (بدون افزودن نانوذرات)، تیمار 2: mg/kg Se-NPs 1، تیمار 3: mg/kg Se-NPs 2، تیمار 4: mg/kg Fe-NPs 100، تیمار 5: mg/kg Fe-NPs 100 + mg/kg Se-NPs 1، تیمار 6: mg/kg Fe-NPs 100 + mg/kg Se-NPs 2، تیمار 7: mg/kg Fe-NPs 200، تیمار 8: mg/kg Fe-NPs 200 + mg/kg Se-NPs 1، تیمار 9: mg/kg Fe-NPs 200 + mg/kg Se-NPs 2 بود. میزان غذادهی به ماهی ها در طی دوره پرورش بر اساس وزن و درجه حرارت آب 3-2% زی توده بوده و روزانه در سه نوبت (ساعات 8، 15 و 21) و به مدت 8 هفته انجام شد. در پایان آزمایش از بافت کبد شش ماهی از هر تیمار (دو ماهی از هر تکرار) نمونه برداری شد. نمونه ها طبق روش استاندارد بافت شناسی با استفاده از دستگاه عمل آوری بافت، آبگیری، شفاف سازی، پارافینه و قالب گیری شدند. سپس توسط دستگاه میکروتوم برش داده شده و با روش هماتوکسیلین-ایوزین (H&E) رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شدند. آسیب های مشاهده شده در بافت کبد شامل دژنراسیون واکویلی، نکروز، التهاب، هپاتوسیت های نامنظم و خونریزی بوده است. با توجه به اینکه تیمار 5 (mg/kg Fe-NPs 100 + mg/kg Se-NPs 1) کمترین میزان آسیب بافت کبد را داشته است، بکارگیری 1 میلی گرم نانوذرات سلنیوم به همراه 100 میلی گرم نانوذرات آهن در جیره غذایی فیل ماهی پرورشی توصیه می شود.