ساخت و اعتبار یابی سنجه های اموزش اندیشه ورزی در دانشگاه علوم پزشکی گلستان و ارائه ی مدل
اندیشه ورزی و آموزش آن نقش مهمی در یادگیری دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل آموزش اندیشه ورزی در دانشگاه های علوم پزشکی انجام شد.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا مقطعی از نوع کمی بود. جامعه پژوهش دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال تحصیلی 400-1399 بودند که طبق فرمول کوکران تعداد 384 نفر از آنها با روش نمونه گیری طبقه ای با رعایت حجم دانشکده ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه محقق ساخته آموزش اندیشه ورزی 40 گویه ای گردآوری که روایی صوری و محتوایی آن با نظر 20 نفر از خبرگان دانشگاهی تایید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 88/0 بدست آمد. همچنین، داده ها با روش های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS و AMOS تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که آموزش اندیشه ورزی سه بعد الزام حرکت به سوی اندیشه ورزی (با دو خرده مقیاس چالش های دولت و نظام آموزش دانشگاه پزشکی در بعد بین الملل و چالش های دولت و نظام آموزش دانشگاهی در بعد ملی)، راهبردهای اجرایی برای توسعه اندیشه ورزی (با سه خرده مقیاس گفتمان مناسب گفتمان نو، روش های حل مساله و طراحی و سازماندهی عناصر برنامه درسی) و پیامدهای اندیشه ورزی (با سه خرده مقیاس توسعه دانش، توسعه شایستگی های فردی و توسعه شایستگی های اجتماعی) داشت که میانگین واریانس استخراج شده همه آنها بالاتر از 60/0 و پایایی همه آنها با روش های آلفای کرونباخ و ترکیبی بالاتر از 80/0 بود. علاوه بر آن، مدل آموزش اندیشه ورزی در دانشگاه های علوم پزشکی برازش مناسبی داشت و این مدل بر هر سه بعد الزام حرکت به سوی اندیشه ورزی، راهبردهای اجرایی برای توسعه اندیشه ورزی و پیامدهای اندیشه ورزی اثر مستقیم و معنی دار داشت (05/0<p).
با توجه به شاخص های مناسب برای مدل آموزش اندیشه ورزی، مسیولان و برنامه ریزان دانشگاه های علوم پزشکی می توانند از این مدل در کنار سایر مدل ها برای بهبود اندیشه ورزی استفاده نمایند.
-
مدل اخلاقی دانشگاه آینده با رویکرد دانش افزایی
حمیرا امینی، ترانه عنایتی*،
فصلنامه اخلاق در علوم و فناوری، پاییز 1403 -
بررسی تطبیقی سبک رهبری در دانشگاه های آزاد اسلامی ایران و دانشگاه های کانادا
نرگس خاتون حسینی، ترانه عنایتی*، کیومرث نیاز آذری
نشریه مطالعات ایرانی آموزش و پرورش تطبیقی،