بررسی نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی در رابطه میان راهبردهای فراشناخت با اضطراب امتحان

مطالعه حاضر، با هدف بررسی نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی در رابطه میان راهبردهای فراشناخت با اضطراب امتحان انجام شد. روش این مطالعه، از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان مدارس دخترانه دوره متوسطه دوم شهر چابکسر به تعداد 1142 نفر بودند که از این تعداد، 209 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اضطراب امتحان فریدمن (1997) با ضریب پایایی (0.84)، تعلل ورزی تحصیلی سواری (1390) با ضریب پایایی (0.81) و راهبردهای فراشناختی ولز و هاتون (1994) با ضریب پایایی (0.86) استفاده شد که روایی آنها توسط صاحب نظران دانشگاهی و پایایی آنها نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری Smart PLS  و Spss ویرایش 22 استفاده شد. یافته های کمی حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که راهبردهای فراشناخت بر تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان اثر معکوس دارد. تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان بر اضطراب امتحان آنها اثر مستقیم دارد. راهبردهای فراشناخت بر اضطراب امتحان دانش آموزان اثر مستقیم دارد. راهبردهای فراشناخت بر اضطراب امتحان دانش آموزان با نقش میانجی تعلل ورزی تحصیلی اثر غیر مستقیم دارد. نتایج پژوهش نیز نشان داد که مولفه های خودآگاهی شناختی، باورهای مثبت، تضاد شناختی، مهارناپذیری و مهار افکار به ترتیب بیشترین تاثیر را بر تعلل ورزی تحصیلی و اضطراب امتحان دارند.