اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر افسردگی و عزت نفس زنان مبتلا به ویتیلیگو

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر افسردگی و عزت نفس زنان مبتلا به ویتیلیگو انجام شد.

روش اجرا: 

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون پس آزمون با پیگیری و گروه کنترل) بود که با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به بیماری پوستی ویتیلیگو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک اصفهان بود که در این میان تعداد 20 نفر با روش نمونه گیری دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (10 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسش نامه های افسردگی بک (1996) و عزت نفس روزنبرگ (1965) را به عنوان پیش آزمون تکمیل و پس از اتمام دوره‍ هشت جلسه‍ای روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی (هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای به مدت هشت هفته) مجددا پس آزمون و یک ماه بعد پیگیری برای گروه کنترل و آزمایش اجرا شد. داده های گردآوری‍شده با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم‍افزارSPSS  مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

براساس یافته های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مشخص شد که روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی میانگین، نمرات افسردگی را کاهش و عزت نفس زنان مبتلا به ویتیلیگو را افزایش داد.

با توجه به اینکه روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر افسردگی و عزت نفس زنان مبتلا به ویتیلیگو تاثیر دارد؛ لذا آموزش این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخله‍ای موثر برای کاهش افسردگی و افزایش عزت نفس زنان مبتلا به ویتیلیگو توصیه می‍شود.