تاثیر تمرین مقاومتی بر وزن و تعادل حرکتی موش های آلزایمری تحت درمان با دونپزیل

بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیش رونده است که باعث آسیب به مناطق مغزی دخیل در تثبیت حافظه و دیگر نواحی شناختی می شود. دونپزیل داروی ضد آلزایمر و یک مهار کننده غیر رقابتی برگشت پذیر آنزیم کولین استیل استراز است. از عوارض جانبی دونپزیل سرگیجه و کاهش تعادل و گرفتگی عضلات می باشد. در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر بالغ با میانگین وزن 280-230 گرم انتخاب و به دو گروه اصلی آلزایمری و کنترل تقسیم شدند. حیوانات در گروه کنترل نرمال سالین دریافت نمودند و در گروه آلزایمری بوسیله تزریق داخل بطنی STZآلزایمری شدند. نمونه ها به شش زیر گروه: 1. کنترل-غیرفعال 2.کنترل-تمرین 3.آلزایمر-غیرفعال 4.آلزایمر-تمرین 5. آلزایمر-دونپزیل-غیرفعال 6.آلزایمر-دونپزیل-تمرین تقسیم شدند. دونپزیل به صورت روزانه و با دوز 5/1 میلی گرم در کیلوگرم به گروه های تحت درمان خورانده شد. تمرین شامل بالابردن وزنه از نردبان بود. موش ها پس از 24 ساعت از آخرین جلسه تمرین بر روی دستگاه روتارود قرار گرفتند و زمان فعالیت آن ها روی دستگاه ثبت گردید. در این پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 p≤ به منظور مقایسه گروه ها استفاده شده است. نتایج نشان داد که مصرف هشت هفته داروی دونپزیل بر تعادل حرکتی در موش های آلزایمری بطور معنی داری (05/0p≤) تاثیر منفی داشته است، هشت هفته تمرین مقاومتی بر تعادل حرکتی در موش های آلزایمری بطور معنی داری (05/0p≤) تاثیر مثبت داشته است. به نظر می رسد انجام تمرینات مقاومتی با تقویت عضلات، نورون زایی، افزایش تعداد فاکتورهای نوروتروفیک مربوط به بقا، تمایز و تغییر سیناپس های عصبی باعث بهبود تعادل حرکتی در موشهای آلزایمری تحت درمان با دونپزیل گردیده و انجام این نوع تمرینات می تواند جهت کاهش عوارض مربوط به کاهش تعادل در بیماران آلزایمری در دوران مصرف دونپزیل توصیه شود.