اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر تحریک پذیری هیجانی در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی

 همسرگزینی و پیمان زناشویی هر دو نشانه پختگی و پیشرفت شخصی هستند یکی از چالش هایی که بسیاری از زوج ها با آن روبرو هستند فریب کاری در رابطه است و بزرگ ترین عمل فریبکارانه بین زوجرویارویی باخیانت است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر تعهدو پذیرش بر تحریک پذیری هیجانی در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان آسیب دیده از -پیمان شکنی مراجعه کننده به کیلینک های مشاوره تحت نظر دادگستری شهر زنجان 1400 - 1399 بود و از بین آن ها 45 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند بر اساس ملاک های ورود انتخاب شدند وبه صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر (و یک گروه کنترل) 15 نفر جای گرفتند. پروتکل هشت جلسه ای طرح واره درمانی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر روی گروه آزمایش انجام گردیدهر سه گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مقیاس تحریک پذیری هیجانی بری تویت، 1987  راتکمیل کردند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو درمان باعث کاهش معنادارمیانگین نمرات پس آزمون تحریک پذیری هیجانی درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.سطح معنی داری کمتر از مقدار مفروض 05 / 0 است که نشان از اثربخشی طرح واره درمانی و درمانمبتنی بر تعهد و پذیرش بر تحریک پذیری هیجانی دارد (05 / 0 > p). بر اساس یافته های پژوهش و باتوجه به کارایی و اثربخشی درمان طرح واره و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، این رویکرد می توانددرزمینه کاهش تحریک پذیری هیجانی در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی موثر باشد بنابراین درکنارسایر رویکردهای درمانی موجود گزینه مناسبی، برای استفاده مشاوران و درمانگران خانواده است.