ارزیابی بلندمدت احیای پوشش گیاهی مسیرهای چوبکشی بعد از عملیات چوبکشی (مطالعه موردی: جنگل خیرود)

مدت زمان احیای مسیرهای چوبکشی بعد از عملیات بهره برداری به منظور بازیابی پوشش گیاهی در راستای حفظ جنگل ها اهمیت ویژه ای دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی بلندمدت احیای پوشش گیاهی مسیرهای چوبکشی بعد از عملیات چوبکشی در جنگل خیرود بود. بدین منظور تعداد 54 قطعه نمونه (1×1 متری) به صورت تصادفی شامل 27 قطعه در مسیرهای چوبکشی با سن بهره برداری 5، 10، 15 سال با سه شدت ترافیک کم، متوسط، زیاد و 27 قطعه نمونه شاهد با فاصله 10 متر از مسیر چوبکشی موازی همان مسیرهای برداشت شد و کلیه گیاهان درون قطعات نمونه شناسایی و فراوانی آن ها شمارش و گونه ها به تفکیک علفی و درختی و خانواده آن ها شناسایی شدند. نتایج نشان داد از میان سه تیمار بررسی شده (شدت ترافیک، سن بهره برداری و اثر متقابل ترافیک × سن بهره برداری)، عامل شدت ترافیک به تنهایی بر احیای پوشش گیاهی در مسیر چوبکشی تاثیر معنی داری دارد ولی عامل سن بهره برداری و برهمکنش شدت ترافیک و سن بهره برداری تاثیر معنی داری نداشتند.  نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عامل ترافیک تاثیر معنی داری بر روی فراوانی گونه ها دارد. همچنین در هر سه عامل شدت ترافیک، سن بهره برداری و اثر متقابل ترافیک × سن بهره برداری، گونه های درختی در مقایسه با گونه های علفی نسبت به تغییرات خاک تاثیرپذیرتر هستند. بنابراین شدت ترافیک می تواند بر تنوع گونه ها و تعداد گیاهان در مسیرهای چوبکشی موثر باشد و این تاثیر در گونه های درختی بیشتر از گونه های علفی می باشد.