اثربخشی زوج درمانی دلبستگی محور بر حساسیت اضطرابی و تنظیم هیجان در زنان دارای تعارض زناشویی

تعارضات زناشویی از جمله مسایلی است که می تواند باعث آسیب به بنیاد خانواده شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی دلبستگی محور بر حساسیت اضطرابی و تنظیم هیجان در زنان دارای تعارض زناشویی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان دارای تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اراک در شش ماهه تابستان و پاییز سال 1401 بودند که تعداد 24 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل قرار رفتند و زوج درمانی دلبستگی محور به صورت 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک جلسه برای گروه آزمایش برگزار شد. هم چنین شرکت کنندگان جهت بررسی تاثیر مداخله به پرسش نامه های تنظیم هیجان گروس و جان (2003) و حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (2005) پاسخ دادند. اطلاعات نیز توسط آزمون یومن ویتنی و از طریق نرم افزار spss-23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که زوج درمانی دلبستگی محور باعث افزایش میزان بازداری هیجانی و ارزیابی مجدد (تنظیم هیجان) و کاهش نگرانی بدنی، عدم کنترل شناختی نگرانی بدنی، عدم کنترل شناختی و ترس از مشاهده (حساسیت اضطرابی) شد (05/0>P). از زوج درمانی دلبستگی محور می توان در زمینه کاهش تعارض زناشویی، به خصوص در زمینه تعارضات هیجانی و اضطرابی بهره برد و کیفیت زندگی زناشویی را افزایش داد.