همبستگی بین مشخصه های فضایی- زمانی و کینماتیکی راه رفتن با سابقه زمین خوردن در زنان مبتلا به استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو: مطالعه توصیفی گذشته نگر

استیوآرتریت زانو یک بیماری مزمن ناتوان کننده است که منجر به تورم، التهاب و درد مفصل زانو می شود. بیشتر زمین خوردن ها حین راه رفتن اتفاق می افتد و به همین دلیل است که تصور می شود بین مشخصه های راه رفتن و خطر زمین خوردن افراد مسن همبستگی وجود دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین همبستگی بین مشخصه های کینماتیکی و فضایی- زمانی راه رفتن و سابقه زمین خوردن زنان مبتلا به استیوآرتریت زانو بود.

60 زن مبتلا به استیوآرتریت یک طرفه زانو، بر اساس معیارهای ورود و به صورت هدفمند انتخاب شدند و پس از تکمیل فرم رضایت نامه کتبی، سابقه زمین خوردن آزمودنی ها ثبت گردید. برای ثبت متغیرهای فضایی- زمانی و کینماتیکی راه رفتن، از سیستم تحلیل حرکت شرکت Motion Analysis استفاده شد. به منظور اندازه گیری همبستگی بین مشخصه های فضایی- زمانی و کینماتیکی راه رفتن با سابقه زمین خوردن، ضریب همبستگی دو رشته ای نقطه ای مورد استفاده قرار گرفت.

با توجه به نتایج آزمون همبستگی دو رشته ای نقطه ای، هیچ گونه ارتباطی بین مشخصه های فضایی- زمانی و مشخصه های کینماتیکی مفاصل ران، زانو و مچ پا با سابقه زمین خوردن شرکت کنندگان وجود نداشت.

با توجه به نتایج به دست آمده، این احتمال می رود که افراد مبتلا به استیوآرتریت، فعالیت های روزمره زندگی خود را محدود کنند و همین مساله بر وقوع زمین خوردن آنان تاثیر بگذارد. همچنین، باید توجه داشت که مطالعه حاضر از نوع گذشته نگر بود و با این که سابقه زمین خوردن تنها بر اساس خودگزارش دهی تعیین شد، دقت افراد در به خاطر آوردن و گزارش واقعی دفعات زمین خوردن، می تواند بر نتایج تحقیق اثرگذار باشد.