اثربخشی اسپیرونولاکتون بر علائم اسکیزوفرنی: کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که در آن واقعیت های پیرامون شخص، غیرعادی تفسیر می شوند. هدف از درمان، کاهش علایم و احتمال عود بیماری است.

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی اسپیرونولاکتون بر علایم اسکیزوفرنی بود.

در این مطالعه تحلیلی و بالینی دوسوکور، 44 بیمار در دو گروه به صورت تصادفی توزیع شدند. مطالعه در بیمارستان قدس و مراکز نگهداری بیماران روانپزشکی شهر سنندج طی سال های 1398 و 1399 انجام شد. در پی بروز عوارض دارویی و عدم تمایل به ادامه درمان، تعداد بیماران به 32 نفر کاهش یافت. ابزار مورد استفاده مقیاس علایم مثبت و منفی اسکیزوفرنی (1986) بود. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، آنوا با اندازه گیری مکرر و t مستقل، توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد از 44 نفر بیمار مورد مطالعه، 37 نفر (84/1%) مرد و 7 نفر (15/9%) زن بودند، که عدم تعادل به دلیل کم بودن حجم نمونه بود. از نظر توزیع جنسی، سطح سواد، وضعیت تاهل، سابقه شغلی و مصرف داروهای زمینه ای، دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند (0/05<P). علاوه بر این از نظر کاهش علایم منفی (0/666=P)، مثبت (0/748=P) و علایم عمومی (0/342=P) بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.

یافته ها حاکی از عدم تاثیر معنادار اسپیرونولاکتون بر کاهش علایم منفی، مثبت و عمومی بود. لذا توصیه می شود مطالعات بیشتری با استفاده از این دارو (با رفع محدودیت های این مطالعه) و دیگر داروها انجام شود.