الگوی راهبردی مدیریت دانش در برنامه ریزی انتظامی شهری

در برنامه ریزی های شهری مبتنی بر مدیریت دانش، دانش انتظامی مولفه ای کلیدی در استقرار امنیت پایدار تلقی می شود. از سوی دیگر شهرسازی دانش بنیان، به تازگی توجه متخصصین شهری را به خود جلب کرده است و دلیل آن نیز علایق مشترکی است که بین ساختارهای مدیریتی شهر و سیاست های توسعه ای وجود دارد. لذا با توجه به ارتباط مفهوم توسعه و پیشرفت تکنولوژی در امور اقتصادی-اجتماعی با امنیت انتظامی، هدف از این مقاله، بررسی راهبرد و تاثیر مدیریت دانش، فناوری و نوآوری متناسب با شرایط و پتانسیل های شهری در ارتقاء امنیت انتظامی می باشد. این مقاله با بررسی و تلفیق دو گرایش از حوزه مطالعاتی مدیریت با روش کتابخانه ای و اسنادی و بهره جستن از اسناد بالادستی، نظرات خبرگان، منابع معتبر علمی و تجربی به رشته تحریر درآمده که با روش تحلیل عاملی تاییدی و از طریق نرم افزار SmartPLS نسبت به ارایه و تایید الگوی پیشنهادی اقدام شده است. جامعه و نمونه آماری نیز از دو گروه نخبگان در سطح مدیران عالی شهری و انتظامی کلان شهرهای تهران بزرگ، کرج، اصفهان، شیراز، مشهد، تبریز و ارومیه به تعداد 14 نفر برای مصاحبه عمیق در راستای کشف مولفه ها و شاخص های مدل و گروه دوم در سطح کارشناسان حوزه انتظامی و شهری کلان شهرهای مذکور به تعداد 93 نفر برای ارزیابی مدل و تکمیل پرسشنامه های بسته محقق ساخته انتخاب شدند. محققین در فرجام یافته های خود به تبیین نقش پنج مولفه اساسی مدیریت دانش در برنامه ریزی انتظامی شهری شامل؛ منابع انسانی، فناوری اطلاعات، فرهنگ، رهبری و ساختار پرداختند که برابر خروجی های مدل، 85 درصد از تغییرات برنامه ریزی انتظامی شهری توسط این پنج متغیر تبیین می شود. بنابراین مدیریت دانش و دسترسی به موقع و موثق به رویدادها و وقایع کشور با پشتیبانی فن آوری های نوین، از الزامات امنیت انتظامی در برنامه ریزی های شهری بوده و با ایجاد اشراف اطلاعاتی که زایده مدیریت دانش است، می تواند ضمن تصمیم سازی موثر برای مراجع برنامه ریز و تصمیم گیرنده انتظامی، نقش قابل ملاحظه ای در کیفیت مدیریت شهری داشته باشد.