مدیریت تغییر سازمانی در حین تحول دیجیتالی صنعت ساخت در راستای مدیریت و توسعه پایدار شهری

امروزه تحول دیجیتالی صنایع که به عنوان صنعت چهارم نیز شناخته میشود، به عنوان یکی از مهمترین عناوین پیشینه تغییر و تحول سازمانی تبدیل شده است که تحقق آن در سازمانها به برتری فناورانه و راهبردی سازمان منتهی میشود. نظریه ها و رویکرد های متفاوتی برای بررسی تغییرات سازمانی در زمان تحول دیجیتالی در ادبیات این حوزه در رشته های مختلفی نظیر علوم محیطی، اقتصاد، علوم اجتماعی و صنعت ارایه شده است که مشاهده می شود که در هر رشته نیز رویکرد متفاوتی جهت شناسایی و همچنین تحقق آن در نظر گرفته شده است. از اینرو پژوهش حاضر سعی دارد تا با رویکردی مروری گامی جهت روشن ترشدن ابعاد این مفهوم در صنعت ساخت برداشته و با بررسی سیر تحول آن به مفهوم پردازی ابعاد آن بپردازد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که دیجیتالی شدن صنعت ساخت، پتانسیل بالقوه ای برای تحول روند سنتی ساخت و روابط بین دست اندرکاران صنعت ساخت به وجود آورده است. تحول دیجیتالی صنعت ساخت بر دو جنبه اصلی تاکید می کند: ابزار دیجیتالی، که ساخت ابزار نوین کار است و دیجیتالی شدن، که علاوه بر ابزار، بر زمان، مکان و افراد نیز تمرکز می کند. در حال حاضر دیجیتالی شدن اثر قابل توجهی بر روند و سازمان ها گذاشته است؛ درنتیجه چالش اصلی صنعت ساخت مربوط به تغییرات سازمانی تحول دیجیتالی می باشد.