اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر کودک محور بر ناگویی هیجانی کودکان طلاق با دشواری در خودنظم دهی هیجانی

هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر کودک محور بر ناگویی هیجانی کودکان طلاق با دشواری در خودنظم دهی هیجانی بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دختر طلاق (9 تا 12 ساله) با مشکل در خودنظم دهی هیجانی بود که در سال تحصیلی 1401-1400 در مقطع ابتدایی در شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش، 26 دختر طلاق با مشکل در خودنظم دهی هیجانی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 13 کودک) توزیع شدند. گروه آزمایش، مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر کودک محور را در ده جلسه 65 دقیقه ای در مدت دو ماه و نیم دریافت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده در این مطالعه شامل پرسشنامه دشواری در خودنظم دهی هیجانی (ERQ) و پرسشنامه ناگویی هیجانی (AQ) بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-23 با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر کودک محور بر ناگویی هیجانی و نظم جویی هیجانی کودکان طلاق با دشواری در خودنظم دهی هیجانی تاثیر معنادار دارد (001/0>p). براساس نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت فراتشخیصی یکپارچه نگر با شناسایی هیجان ها، آموزش آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی، شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان و بررسی رفتارهای ناشی از هیجان می تواند به عنوان درمانی موثر برای کاهش ناگویی هیجانی کودکان طلاق با دشواری در خودنظم دهی هیجانی مورد استفاده قرار گیرد.