اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر طرحواره بر تاب آوری نوجوانان با مشکلات رفتاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر طرحواره بر تاب آوری نوجوانان با مشکلات رفتاری انجام گرفت. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها، از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح دوگروهی و انتساب تصادفی با پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری تحقیق شامل نوجوانان با مشکلات رفتاری دوره اول متوسطه شهر بجنورد در سال 1400-1399 بود. شرکت کننده ها از میان دانش آموزان دو مدرسه پسرانه و یک مدرسه دخترانه، بالاترین نمره مشکلات رفتاری را در پرسشنامه مبتنی بر تجربه آخنباخ فرم والدین (CBCL) کسب کردند و سپس در دو گروه 15 نفره به صورت تصادفی قرار گرفتند. به شرکت کنندگان دو گروه قبل و بعد از اجرای برنامه مداخله، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RIS) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون داده شد. تحلیل داده ها با مدل آماری تحلیل کوواریانس یک طرفه و به کمک SPSS-24 انجام شد. براساس نتایج تحقیق، میزان 27/59 =F به دست آمده در سطح 01/0=P معنی دار است که می توان مطرح کرد که برنامه فرزندپروری مبتنی بر طرحواره بر مولفه «تاب آوری» موثر است و میزان شدت اثر 69/0 است که بیانگر اثربخشی فراوان است. نتایج نشان می دهد فرزندپروری مبتنی بر طرحواره می تواند تاب آوری را در افراد با مشکلات رفتاری افزایش دهد و آن ها را در برابر اتفاقات ناگوار زندگی توانمند سازد.