ارائه مدل وابستگی عامل-شریک در بررسی نقش خودشفقت ورزی بر سبک های حل تعارض متقابل زوجین

هدف این پژوهش، بررسی نقش خودشفقت ورزی بر سبک های حل تعارض متقابل زوجین بود. طرح پژوهش، همبستگی چندمتغیری و از نوع مدلسازی وابستگی متقابل عامل-شریک بود. جامعه آماری تحقیق را کلیه زوجین ساکن شهر تهران در سال 1399 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 167 زوج (334 نفر) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه سبک های حل تعارض (ROCI-II) و مقیاس خودشفقت ورزی (SCS) بود. تحلیل مقدماتی داده ها از طریق نرم افزار SPSS-23 انجام گرفت. سپس به منظور مطالعه تاثیرات متقابل ویژگی های همسران، از دستورالعمل روش مدلسازی وابستگی متقابل و نرم افزار R استفاده شد. اثر عامل در مدل اول نشان داد خودشفقت ورزی مردان می تواند سبک های حل تعارض سازنده را در او به صورت مستقیم و معنادار پیش بینی کند. اما در زنان، قابلیت این پیش بینی را ندارد. همچنین در اثر عامل مدل دوم، خودشفقت ورزی قابلیت پیش بینی سبک حل تعارض اجتناب همسران را نداشت. اثر عامل در مدل سوم نیز نشان داد خودشفقت ورزی می تواند سبک حل تعارض سلطه همسران را به صورت معکوس و معنادار پیش بینی کند. این نتایج نویدبخش آن است که با ارتقای مهارت خودشفقت ورزی حتی در یکی از همسران، می توان انتظار داشت که حل تعارض زوجین سازنده تر شود و رابطه آنان بهبود یابد.