تاثیر شیوه های مختلف تدریس تربیت بدنی بر مشارکت ورزشی دختران دارای اضطراب اجتماعی اندام

دانش آموزان نگران هستند که دیگران در خلال تمرینات ورزشی، ظاهر بدنی آنها را چگونه ارزیابی می کنند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تدریس مشارکتی و رقابتی بر مشارکت ورزشی دانش آموزان دچار اضطراب اجتماعی اندام است. از میان تعداد 250 دانش آموز دختر دوره راهنمایی به صورت خوشه ای نمونه گیری صورت گرفت و سپس به صورت تصادفی به سه نمونه 40 نفره تقسیم شدند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس وکوواریانس با اندازه های تکراری و آزمون t زوجی، باکس، گرین هاوس - گیزر و ماچلی تحلیل شدند. در پیش آزمون و پس آزمون، تمامی افراد پرسشنامه انگیزش ورزشی و اضطراب اجتماعی اندام و عزت نفس را تکمیل کردند. پس از 14 جلسه، یک پس آزمون به عمل آمد. نمونه های انتخاب شده، در پیش آزمون که شامل عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی بود، شرکت کردند. یافته های این تحقیق نشان دادند که هر دو شیوه تدریس رقابتی و مشارکتی، بر روی دانش آموزان دارای اضطراب اندام موثر است. ولی تاثیر تدریس مشارکتی مثبت و دارای ثبات بیشتری است. روش رقابتی هر چند که منجر به افزایش مشارکت ورزشی می شود. ولی عزت نفس شده را در آنها کاهش و اضطراب را افزایش می دهد. تدریس مشارکتی در کاهش اضطراب اجتماعی اندام و افزایش مشارکت ورزشی موثرتر از تدریس رقابتی است.