تحلیل تطبیقی «قرارداد بین مولف و تهیه کننده اثر سینمایی» در حقوق ایران و فرانسه

قرارداد تهیه اثر سینمایی، نتیجه همراهی و همکاری مدت دار پدیدآورنده و تهیه کننده است و هر کدام از این دو در مقابل هم تعهداتی دارند. پدیدآورنده باید علاوه بر پدیدآوردن متن فیلم نامه، تهیه کننده، کارگردان و بازیگران را تا رسیدن به محصول نهایی همراهی کند و همچنین برای تهیه کننده در بهره برداری از اثر نهایی ایجاد مانع یا مزاحمت نکند. متقابلا تهیه کننده نیز باید حقوق معنوی پدیدآورنده را رعایت کند و اجرت او را طبق قرارداد بپردازد. در این پژوهش که به صورت تطبیقی در حقوق ایران و فرانسه انجام شده، تلاش بر این بوده که ماهیت قرارداد بین مولف و تهیه کننده به منظور تهیه اثر سینمایی تحلیل شده و شرایط انعقاد آن و همچنین تعهداتی را که برای طرفین به وجود می آورد، بررسی شود. در نظام حقوقی فرانسه و همچنین در لایحه حقوق مالکیت ادبی و هنری ایران، قرارداد بین پدیدآورنده و تهیه کننده اثر سینمایی، یک قرارداد دو طرفه است که بر ذمه طرفین تعهدات متعددی ایجاد می کند. به علاوه کتبی بودن قرارداد مورد تصریح قانونگذار قرار گرفته؛ اما شرط صحت قرارداد نیست، بلکه در نظام حقوق فرانسه شرط اثبات وجود قرارداد و در لایحه ایران، شرط قابلیت استناد به آن در مقابل پدیدآورنده است. ازآنجاکه قوانین فعلی ایران، مقررات اختصاصی محدودی در این حوزه دارد، مطالعه در حقوق ایران متمرکز بر لایحه حمایت از مالکیت ادبی و هنری است.