مولفه های تاثیرگذار بر رضامندی زوجیت در والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم: یک مرور نظام مند

والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم با چالش هایی مواجه هستند که ممکن است بر روابط زوجینی آن ها تاثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی مولفه های تاثیرگذار بر رضامندی زوجیت در والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود.

پژوهش حاضر از نوع مروری نظام مند بود. روش شناسی آن مبتنی بر گردآوری، طبقه بندی و خلاصه کردن یافته های مقالات علمی پژوهشی مرتبط با رضامندی از زوجیت در خانواده های دارای کودک اختلال طیف اتیسم، انجام شده در سال های 1980تا2021 میلادی بود که از پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی جمع آوری شدند. کلیدواژه های «رضامندی»، «زوجیت» و «کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم» مدنظر قرار گرفت. پایگاه اطلاعاتی داخلی شامل SID و پایگاه های اطلاعاتی خارجی شامل CINAHL، PsycINFO، Scopus، Medline، Embase، Informit، Proquest، Sage Journals، AMED، Pubmed، OT Seeker و Google Scholar بود. در جست وجوی اولیه، انتخاب 87 مقاله انجام پذیرفت که 54 مقاله به دلیل تناسب نداشتن با موضوع اختلال طیف اتیسم حذف شد. در ادامه سه مقاله به علت تکراری بودن در چند پایگاه اطلاعاتی و هشت مقاله به دلیل مروری بودن حذف شد. درنهایت انتخاب 22 مقاله صورت گرفت.

نتایج نشان داد، زوجین دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم، رضامندی زوجیت کمتری درمقایسه با زوجین دارای کودک عادی دارند؛ همچنین رفتارهای چالش زای کودک، استرس والدین و بهزیستی روان شناختی ضعیف، عوامل خطرآفرین برای رابطه زناشویی و ارزیابی شناختی مثبت و حمایت اجتماعی به عنوان عوامل محافظتی رابطه زناشویی در مقالات در نظر گرفته می شوند.

براساس یافته کلی این بررسی نظام مند، زوجین دارای کودک مبتلا به طیف اتیسم درمقایسه با زوج های دارای فرزندان بدون معلولیت، درمعرض رضامندی زوجیت کمتری قرار دارند؛ بنابراین می توان گفت، زوج های دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم نیازمند حمایت های اجتماعی برای حفظ رضامندی زوجیت خود هستند.