تعیین ارتباط پیشرفت تحصیلی و پذیرش اجتماعی با نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر قزوین

پیشرفت تحصیلی از معیارهای بسیار مهمی است که در بررسی توانایی فراگیران برای اتمام تحصیلات و رسیدن به مرحله فارغ التحصیلی نقش درخورتوجهی را ایفا می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط پیشرفت تحصیلی و پذیرش اجتماعی با نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر قزوین بود.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی و به طور ویژه تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را همه دانش آموران پسر پایه دهم ناحیه دوی شهر قزوین در سال تحصیلی 1398-99، به تعداد 738 نفر تشکیل دادند. از این جامعه نمونه دویست نفری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، پرسش نامه احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2004) و مقیاس پذیرش اجتماعی (کراون و مارلو، 1960) و پرسش نامه پیشرفت تحصیلی (ساعتچی، 1389) به کار رفت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با نرم افزارهای LISREL نسخه 10٫2 و SPSS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معناداری 0٫05 برای تمامی آزمون های آماری به کار رفت.

رابطه بین پذیرش اجتماعی با پیشرفت تحصیلی (0٫28=r)، پذیرش اجتماعی با احساس تعلق به مدرسه (0٫23=r) و پیشرفت تحصیلی با احساس تعلق به مدرسه (0٫38=r) معنادار بود (0٫05>p). ضرایب مسیر بین پذیرش اجتماعی با پیشرفت تحصیلی (0٫004=p، 0٫139=β)، بین پذیرش اجتماعی با احساس تعلق به مدرسه (0٫009=p، 0٫381=β) و بین احساس تعلق به مدرسه با پیشرفت تحصیلی (0٫001=p، 0٫222=β) مستقیم و معنادار بود؛ همچنین بین پذیرش اجتماعی با پیشرفت تحصیلی با میانجیگری احساس تعلق به مدرسه رابطه غیرمستقیم و معنادار مشاهده شد (0٫011=p، 0٫085=β). مدل پیشنهادی پژوهش براساس شاخص های مختلف دارای برازش خوبی بود (0٫001=RMSEA، 0٫999=GFI، 0٫999=CFI، 0٫999=TLI).

براساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود، پذیرش اجتماعی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت دارد و متغیر احساس تعلق به مدرسه نقش میانجی بین پذیرش اجتماعی و پیشرفت تحصیلی ایفا می کند.