آلودگی گاوهای شیری به بروسلوز در دامداری های ایران: مطالعه مورد-شاهد در سطح گله

بروسلوز یکی از بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام است که ازنظر بهداشتی و اقتصادی دارای اهمیت بسیاری است. 

پژوهش حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر آلودگی گاوداری های شیری ایران به بروسلوز انجام شد.

این پژوهش، یک مطالعه مورد-شاهد در سطح گاوداری های شیری است. گاوداری های مورد (95 گاوداری) شامل تمام موارد بروز ثبت شده بیماری در طی 14 ماه مطالعه با حداقل 1 راس گاو سرم مثبت (1. آزمایش رزبنگال و آزمایشات رایت و 2. مرکاپتواتانول به صورت متوالی) و گاوداری های شاهد (95 گاوداری) با شرط حداقل 2 سال عاری بودن از بیماری انتخاب و ازنظر ظرفیت و منطقه جغرافیایی با گاوداری های مورد همسان شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با آزمون رگرسیون لجستیک شرطی چند متغیره و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 انجام شد.

ازنظر ارتباط آماری بین متغیرهای مستقل تحت مطالعه با ابتلا به بروسلوز در گله، مشخص شد رعایت بهداشت و ضدعفونی آبشخورها (حداقل هفته ای 3 بار شست وشو و استفاده از مواد شوینده یا ضدعفونی کننده) باعث کاهش خطر آلودگی دامداری به بروسلوز (درصد شانس=،0/04 فاصله اطمینان 95 درصد=0/003-0/499) می شود و عواملی چون سابقه سقط (درصد شانس=،7/01 فاصله اطمینان 95 درصد=1/51-32/59)، جایگزینی دام از بیرون (درصد شانس=،7/87 فاصله اطمینان 95 درصد=1/07-58/07) و ورود دام جدید در 12 ماه اخیر به دامداری (درصد شانس=،7/27 فاصله اطمینان 95 درصد=1/20-43/90) سبب افزایش خطر آلودگی به بروسلوز می شود.

نتیجه گیری نهایی:

 توجه جدی تر به آموزش دامداران، رعایت اصول بهداشتی از سوی دامداران و محدود کردن جابه جایی دام ها به طور قانون مند از راهکارهایی است که برای پیشگیری از ابتلای دامداری به بروسلوز توصیه می شود.