اثر تمرین شنا بر فاکتورهای مورفولوژیک قلبی، آپلین و فاکتور رشد شبه انسولینی-1 رت های ویستار نر

اثرات محافظتی فعالیت بدنی بر قلب در پژوهش های پیشین مورد مطالعه قرار گرفته است. با این وجود، نیاز به بررسی بیشتر مکانیزم های محافظتی احساس می شود. مطالعه حاضر به بررسی اثرات محافظتی شنای تداومی و تناوبی بر فاکتورهای مورفولوژیک قلبی، آپلین و فاکتور شبه انسولینی-1 رت های ویستار پرداخت.

در این مطالعه تجربی، 27 سر موش نر ویستار در گروه کنترل (6=n)، شم (5=n)، تمرین تداومی (8=n) و تناوبی (8=n) به طور تصادفی قرار گرفتند. در این تمرین 12 هفته ای، گروه تداومی 5 روز در هفته با افزایش مدت شنا و گروه تناوبی 4 روز در هفته با افزایش وزنه تمرین نمودند. وزن قلب و بطن چپ، فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اندازه گیری شدند. داده ها با تحلیل واریانس یک سویه و آزمون توکی در سطح 0/05 در نرم افزارversion 16  SPSS تحلیل گردید.

وزن کل قلب در گروه های تداومی و تناوبی به طور معناداری بیشتر از گروه شم (0/02=P  و0/02=P) و کنترل (0/02=P و 0/02=P) بود. وزن بطن چپ در گروه تداومی نسبت به دو گروه شم (0/03=P) و کنترل (0/01=P)؛ و گروه تناوبی با کنترل (0/01=P) بالاتر بود. غلظت آپلین در گروه کنترل با تناوبی و تداومی (0/00=P  و 0/02=P) و شم با تناوبی و تداومی (0/02=P  و0/04=P) تفاوت معنادار داشت. فاکتور شبه انسولینی-1 نیز در گروه کنترل با تناوبی و تداومی تفاوت معنادار داشت (0/01=P  و0/01=P).

به نظر می رسد تمرین شنای تناوبی و تداومی با تنظیم فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اثر مثبتی بر حفاظت قلبی داشته و سبب هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب می شوند.