تعیین نقش صبر و هوش اخلاقی در پیش بینی کنترل عمل (جهت گیری پویا و ایستا) مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم، ناتوانی تحولی_عصبی پایداری است که چالش‍های مداوم در رشد ارتباط اجتماعی، گفتار، ارتباطات غیرکلامی و همچنین الگوهای رفتاری کودک دارای این اختلال، می‍تواند تعامل مادر و فرزند را تحت تاثیر قرار ‍دهد. ازاین رو، توجه به عوامل موثر بر سازگاری مادر، به‍ منظور ارتقای سلامت مادر و بهبود روابط مادر_کودک، حایز اهمیت است. پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش صبر و هوش اخلاقی در پیش‍بینی مولفه‍ های کنترل عمل (جهت‍ گیری پویا و ایستا) مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. جامعه آماری شامل حدود 300 مادر دارای کودک با اختلال طیف اوتیسم عضو در گروه مرد‍م‍نهاد و خودجوش «پرسش و پاسخ تجربی اوتیسم نگار؛ مادر ایلیا» در شهر تهران بود که از بین آن‍‍ها 169 نفر به شیوه نمونه‍ گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس سنجش صبر حسین ثابت (PS)، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (MIQ) و پرسشنامه تجدیدنظر شده کنترل عمل (ACS-R) به روش اجرای اینترنتی استفاده گردید. تحلیل داده‍ ها با استفاده از نرم‍افزار spss و فنون آماری توصیفی، تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری صورت گرفت. نتایج نشان داد بین صبر و هوش اخلاقی با مولفه‍ های کناره‍ گیری، آغازگری و پافشاری رابطه مثبت و معنادار و با مولفه‍ های اشتغال ذهنی، دودلی و بی‍ثباتی رابطه منفی و معنادار وجود دارد؛ بنابراین یافته‍ ها بیانگر نقش صبر و هوش اخلاقی در بالا بردن جهت‍گیری پویا و کاهش جهت‍ گیری ایستا در مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم می‍باشد.