تعیین الگوی بهینه مکمل ویتامینی در جیره های حاوی ضایعات بوجاری گندم با برآورد عملکرد و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی

پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی بهینه افزودن مکمل ویتامینی در جیره های برپایه ذرت، ضایعات گندم و کنجاله سویا بر صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی از سن 1 تا 42 روزگی، در استان فارس انجام شد. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 با میانگین وزن مشابه (مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل پنج سطح مکمل ویتامینی: 1) شاهد (100 درصد مقادیر پیشنهادی کاتالوگ سویه راس 308، 2019)، و 2 تا 5) به ترتیب 90، 80، 70 و 60 درصد مقادیر پیشنهادی بودند. بیشترین و کمترین میانگین افزایش وزن زنده و خوراک مصرفی، به ترتیب متعلق به الگوی ویتامینی 100 و 60 درصد توصیه سویه راس 308 بود. بهترین ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید متعلق به الگوی ویتامینی تا سطح 90 درصد توصیه سویه راس بود. بیشترین و کمترین مقدار عضله سینه (2/22 و 2/19 درصد) مربوط به الگوی ویتامینی 100 و 60 درصد توصیه سویه راس بود. تاثیر کاهش مکمل ویتامین بر واکنش ازدیاد حساسیت پوستی، عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی و درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت معنی دار نشد. نتیجه نهایی این که در شرایط پرورشی مرغداری های استان فارس، کاهش سطح مکمل ویتامینی در جیره های حاوی ضایعات بوجاری گندم تا 90 درصد توصیه سویه راس 308 در مقایسه با جیره شاهد امکان پذیر است.