بررسی آثار سیاست های پولی مقابله با تورم بر امنیت و رشد اقتصادی در ایران

این پژوهش به بررسی تغییرات رشد اقتصادی و همچنین شاخص امنیت اقتصادی در ایران می پردازد. از طریق مدلسازی اعمال یک سیاست انقباضی پولی برای دوره 1400-1367 با استفاده از الگوی خودبازگشت برداری ساختاری (SVAR)، نتایج بدست آمده نشان می دهد که تکانه انقباضی وارده بر رشدحجم نقدینگی کشور، واکنش منفی رشد تولید ناخالص داخلی سرانه را در کوتاه مدت به دنبال دارد. اما در بلندمدت و به تدریج با کاهش تورم، آثار اولیه ی آن تعدیل شده و رشد اقتصادی کشور بهبود می یابد. بر این اساس نسبت فداکاری تولید محاسبه شده برابر 52/3- بدست می آید. بر اساس نتایج پژوهش، منفی بودن نسبت محاسبه شده، به این معنی است که در اقتصاد ایران، اعمال سیاست پولی جهت دستیابی به یک روند تورمی پایین تر، دارای وقفه ی اثرگذاری طولانی (حدود پنج سال) می باشد و طی این سال ها نه تنها تولید، کاهش اولیه خود را در طول زمان جبران می کند، بلکه به میزان 52/3درصد افزایش نیز می یابد. همچنین در بررسی رابطه ی شاخص امنیت اقتصادی با تکانه ی منفی سیاست پولی، مشاهده می شود واکنشی منفی در کوتاه مدت دارد که بیشتر بخاطر آثار مستقیم کاهش رشد تولید و همچنین آثار معکوس رشد سطح عمومی قیمت ها بر شاخص امنیت اقتصادی است. در بلندمدت کاهش تدریجی تورم منجر به ارتقای شاخص امنیت اقتصادی می شود. نتایج همچنین نشان می دهد هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت مهمترین متغیر اثرگذار بر تغییرات رشد تولید، تکانه حاصل از شاخص امنیت اقتصادی است که اهمیت بسیار زیاد ثبات شرایط اقتصادی اعم از عدم وجود یا کاهش ریسک های بیکاری و ریسک های ناشی از نااطمینانی های تورمی را نشان می دهد.