شناسایی و اولویت بندی شاخص های بافت ناکارآمد از دیدگاه ساکنین به منظور بازآفرینی شهری پایدار (مطالعه موردی: محدوده تاریخی شمال میدان نقش جهان اصفهان)

امروزه مسایل موجود در بافت های تاریخی، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده و بافت ها را از روند تکامل و توسعه، به رکود و روندی فرسایشی سوق داده اند. متاسفانه بافت تاریخی شمال میدان نقش جهان اصفهان به علت ناتوانی در حل معضلات و توجه صرف به نیازهای گردشگران، از نیازهای ساکنین بافت غافل شده است. به همین منظور، اولویت بخشیدن به رفع نیازهای ساکنین در بازآفرینی این بافت جهت جلوگیری از ناکارآمدی و خالی شدن محدوده از سکنه بومی و جایگزین شدن جمعیت مهاجر و ناهمگن ضرورت می یابد. حال، پرسش اصلی پژوهش این است که چگونه می توان به بازآفرینی بافت های ناکارآمد از دیدگاه ساکنین دست پیدا کرد؟ از این رو، شناسایی و اولویت بندی شاخص های بافت ناکارآمد بر اساس دیدگاه مردم در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی صورت گرفته و راهبردهایی در راستای حل مسایل این بافت ارایه شده اند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات به صورت کتابخانه ای، میدانی و با ابزار پرسش نامه گردآوری شده اند. روش نمونه گیری از نوع تصادفی بوده و حجم نمونه از روش کوکران (322 نمونه) محاسبه شده و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج به دست آمده بیان کننده همبستگی بالا و مستقیم بین نظرات مردم در مورد ابعاد بافت ناکارآمد هستند که بیشترین همبستگی را میان ابعاد اجتماعی و کالبدی با ضرایب 0.725 و 0.687 نشان می دهند؛ یعنی از دیدگاه ساکنین، با سامان دهی و بهبود هر یک از این ابعاد، می توان گامی در راستای ایجاد بازآفرینی شهری پایدار نهاد. همچنین با مقایسه میانگین داده ها، بعد زیست محیطی و کالبدی در وضعیت پایین تری نسبت به سایر ابعاد قرار دارند.