بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد راه حل محور بر خودکارآمدی و رضایت زناشویی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد راه حل محور بر خودکارآمدی و رضایت زناشویی زنان متاهل اجرا گردید. که به شیوه طرح های نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون که به شیوه نمونه برداری دوطلبانه و انتخاب تصادفی در گروه های آزمایش و گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 تهران بود که از میان جامعه مذکور تعداد33 نفر داوطلب انتخاب شده بودند. که در دو گروه آزمایش (51نفر) و گروه گواه (51نفر) اختصاص داده شده بودند. برای اعمال متغییر مستقل از پروتکل راه حل محور استفاده شده بود که به مدت هشت هفته، هر هفته یک جلسه به مدت 90دقیقه اجرا شد. جهت جمع آوری اطالعات از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ استفاده شده بود. برای توصیف و تجزیه تحلیل اطالعات آماری در دو بخش یافته های توصیفی و یافته استنباطی ارایه شده در بخش یافته های توصیفی به توصیف متغیرهای جمعیت شناختی با استفاده ازآزمون توصیف متغییرهای اصلی با استفاده از شاخص های آماری میانگین انحراف استاندارد و نمودار خطی انجام شده بود. در بخش یافته های استنباطی و آزمون فرضیه از آزمون آنکوا (ANCOVA (و مانکوا)MANCOV) استفاده شده بود که قبل از اجرای این آزمون به بررسی مفروضات این آزمون ها پرداخته شده بود. بر این اساس می توان نتیجه گرفت آموزش گروهی راه حل محور بر خودکارآمدی و رضایت زناشویی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 تهران تاثیر داشته و رابطه معنادار بود)13/3< p)در این پژوهش به کمک نرم افزار SPPS26 داده ها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته بودند.