ارتباط ویژگی های شخصیتی و انگیزش درونی با خودکارآمدی اعضاء هیات علمی جهاد دانشگاهی

هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین پنج عامل شخصیت و انگیزش درونی با خودکارآمدی و همچنین امکان پیش بینی خودکارآمدی بر اساس دو متغیر فوق بود. پژوهش به روش توصیفی و با طرح همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه اعضاء هیات علمی جهاد داشگاهی (حدود 600 نفر) بوده و نمونه آماری آن بر اساس فرمول کوکران و با ضریب اطمینان 95% برابر با 234 نفر برآورد شد. فرم ها بین تمام اعضاء و به طرق گوناگون توزیع گردید و نهایتا 245 نفر در تحقیق مشارکت کردند، که 32.1 درصد را خانم ها و 67.9 درصد را آقایان تشکیل دادند. برای گردآوری داده ها از سه ابزار پنج عامل بزرگ شخصیت (فرم کوتاه)، سیاهه رجحان شغلی آمابایل و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. یافته ها نشان داد ابعاد شخصیت و انگیزش درونی، بطور کلی با خودکارآمدی رابطه داشتند. رابطه بین روان رنجورخویی با خودکارآمدی منفی و معنی دار و رابطه سایر ویژگی های شخصیتی (برون گرایی، انعطاف پذیری، سازگاری و مسیولیت پذیری) و انگیزش درونی با آن مثبت و معنی دار بود. رگرسیون چندگانه به روش همزمان نشانگر همبستگی نسبتا قوی بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته تحقیق بود. و همچنین مشخص شد که 51.8 درصد از خودکارآمدی را این متغیرها تبیین می کنند. یافته های مطالعه حاضر رابطه بین شخصیت و انگیزش درونی با خودکارآمدی و امکان پیش بینی خودکارآمدی بر اساس این دو متغیر را تایید می کند.