ارتباط کمال گرایی، جرات ورزی و میزان سازگاری دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان (92-1391)

پژوهش حاضر رابطه بین کمال گرایی، جرات ورزی و میزان سازگاری را بررسی می کند. نمونه پژوهش شامل 365 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان درسال تحصیلی 1391 است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. اندازه گیری متغیرهای پژوهش (کمال گرایی، جرات ورزی و سازگاری) توسط پرسش نامه های کمال گرایی هیل، جرات ورزی شان و هرزبرگر وکتز و سازگاری بل انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه براستفاده از مقادیر توصیفی ازضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، تحلیل واریانس و آزمون T مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که کمال گرایی و جرات ورزی توان پیش بینی میزان سازگاری دانشجویان را دارد و نمره جرات ورزی بیشترین اثر را برروی نمره سازگاری دارد. بین کمال گرایی و جرات ورزی دانشجویان ارتباط معناداری وجود دارد هم چنین بین کمال گرایی و سازگاری  و بین جرات ورزی و سازگاری هم ارتباط معناداری وجود دارد. سه متغیر کمال گرایی، جرات ورزی و سازگاری در بین دانشجویان دانشکده های مختلف یکسان نیست. دربررسی روابط بین کمال گرایی، جرات ورزی، سازگاری با سن نتایج نشان می دهند که بین کمال گرایی و سازگاری با سن ارتباط معناداری مشاهده نمی شود ولی بین جرات ورزی و سن ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین درارتباط این سه متغیر با وضعیت تاهل نتایج بیانگر این است که نمرات کمال گرایی، جرات ورزی و سازگاری دانشجویان متاهل به مراتب بیشتر از نمرات دانشجویان مجرد است.