مقایسه اثربخشی درمان اکت و درمان شناختی-درمانی بر امید به زندگی و هموگلوبین خون در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

بیماران تالاسمی با طیف وسیعی از چالش های روانی و بالینی جدی همراه هستند و مانند هر بیماری مزمن دیگر، وضعیت روانشناختی افراد تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی درمان اکت و درمان شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و میزان هموگلوبین در مبتلایان به تالاسمی ماژور بود.

روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 75 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان امام علی شهرستان کرج که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، شناسایی و به صورت تصادفی در سه گروه 25 نفری (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) اختصاص یافتند. برای گروه اول درمان اکت در 8 جلسه و گروه دوم درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه اجرا شد و گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت کردند.

 جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد که تاثیر درمان  اکت و درمان شناختی-رفتاری بر افزایش امید به زندگی در بیماران تالاسمی ماژور موثر (P=0/001) و نسبت به گروه گواه از نظر آماری معنی دار بود. همچنین افزایش میانگین امید به زندگی در درمان اکت بیشتر از درمان شناختی-رفتاری بود و از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0/001) . ولی در میزان هموگلوبین خون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی و گروه گواه مشاهده نشد.

با توجه به  اثر بخشی درمان (اکت) و درمان شناختی-رفتاری بر امید به زندگی در مبتلایان به تالاسمی ماژور، می توان از نتایج این پژوهش در کاربرد های واقعی استفاده کرد.