جامعه شناختی آزادی های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آزادی های فردی و اجتماعی بخش مهمی از موازین حقوق بشری را تشکیل می دهد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به مصادیق مختلفی از حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی پرداخته شده است. هدف مقاله حاضر بررسی این سوال مهم است که زمینه های جامعه شناختی آزادی های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دلایل جامعه شناسی محدودیت های این آزادی ها کدام است؟ مقاله پیش رو توصیفی تحلیلی است و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است. یافته ها بر این امر دلالت دارد که تحولات انقلاب مشروطه و تصریح آزادی های فردی و اجتماعی در متمم قانون اساسی مشروطه از زمینه های جامعه شناختی آزادی های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. این دوره که درنتیجه عوامل مختلف از جمله تعامل ایران با دنیای خارج منجر به اقدامات مهمی در راستای محدودکردن قدرت پادشاه بود، هم زمان خواست و اراده عمومی شامل حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفت.