اثر تمرین هوازی با شدت های مختلف و مصرف کروسین بر اندازه سلول چربی احشایی و مقاومت انسولینی در موش های صحرایی فاقد تخمدان و تغذیه شده با غذای پرچرب

یایسگی با توزیع مجدد بافت چرب در احشا و ایجاد چاقی مرکزی و مقاومت به انسولین همراه است. فعالیت ورزشی و کروسین، قندخون و مقاومت به انسولین را بهبود داده و از بروز چاقی و دیابت نوع دو جلوگیری می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرتمرین هوازی و مصرف کروسین بر اندازه سلول چربی احشایی و مقاومت انسولینی در موش های صحرایی فاقد تخمدان و تغذیه شده با  غذای پرچرب بود. 72 سر موش صحرایی ماده به دو گروه تخمدان برداری (اوارکتومی شده) (56 سر) و تخمدان برداری نشده (غیراوارکتومی) (16 سر) تقسیم شدند. سپس موش های این دو گروه به گروه های تغذیه شده با غذای پرچرب (40 درصد کالری دریافتی از چربی) و یا غذای نرمال تقسیم شدند. سپس موش های تخمدان برداری و تغذیه شده با غذای پرچرب به 6 گروه به شرح ذیل  تقسیم شدند: 1- کنترل 2- تمرین هوازی با شدت متوسط 3- تمرین هوازی با شدت بالا 4- کروسین  5- تمرین هوازی با شدت متوسط + کروسین و 6- تمرین هوازی با شدت بالا + کروسین. تمرین هوازی با دو شدت بالا(85 -80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) و متوسط (70-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) و مصرف کروسین به میزان60 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن به مدت 8 هفته در گروه های مربوطه آغاز شد. وزن نسبی چربی احشایی پری رنال، تعداد و اندازه سلول و سطوح سرمی گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی (HOMA) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون تحلیل واریانس دو طرفه  صورت گرفت. تمرین با شدت متوسط و همراه با مصرف کروسین موجب کاهش معنادار وزن نسبی چربی پری رنال شد (0001/0=p). همچنین وزن نسبی چربی پری رنال در گروه ه تمرین شدید+کروسین نسبت به گروه غذای پرچرب+ اوارکتومی بطور معناداری پایین تر بود (001/0p≤). اندازه سلول چربی در دو گروه تمرین (متوسط و شدید) نسبت به گروه غذای پرچرب + اوارکتومی بطور معناداری پایین تر بود (001/0=p) همچنین اندازه سلول چربی بین گروه کروسین با گروه غذای پرچرب + اوارکتومی نیز کاهش معنادار داشت (03/0=p). اندازه سلول چربی در گروه های تمرین (شدید و متوسط) +کروسین نیز بطور معناداری نسبت به گروه غذای پرچرب + اوارکتومی پایین تر بود (05/0≥p). تمرین با شدت بالا موجب کاهش معنادار مقاومت به انسولین (028/0=p) و غلظت گلوکز (041/0=p) نسبت به گروه اوارکتومی+ غذای پرچرب شده بود. دریافت کروسین موجب کاهش مقاومت به انسولین (013/0=p) و کاهش غلظت انسولین (008/0=p) شده بود. همچنین تمرین با شدت متوسط + کروسین موجب کاهش معنادار گلوکز (022/0=p)، انسولین (011/0=p) و مقاومت انسولینی (005/0=p) در مقایسه با گروه اوارکتومی+ غذای پرچرب شده بود. مصرف مکمل کروسین و تمرین هوازی بصورت مجزا و در ترکیب با یکدیگر می تواند موجب کاهش وزن بافت چربی احشایی و اندازه سلول چربی و بهبود مقاومت انسولینی در موش های صحرایی فاقد تخمدان و تغذیه شده با غذای پرچرب شود. همچنین تمرین هوازی با شدت بالا در بهبود مقاومت به انسولین و کاهش اندازه سلول چربی نسبت به تمرین با شدت متوسط موثرتر بود. بنظر می رسد مصرف کروسین به همراه تمرین بر بهبود شاخص های فوق اثر مضاعفی نداشته باشد.