تبیین مبانی واصول و مولفه های زیباشناسی در قرآن کریم و ارائه الگوی تربیتی

هدف از این پژوهش، ارایه یک الگو برای آموزش زیبایی شناسانه بر مبنای اصول و عناصر زیبایی شناسانه که در قرآن کریم بیان شده اند، می باشد.

این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی، الگویی برای تربیت زیبایی شناسانه بر اساس قرآن کریم ارایه داده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که تربیت زیبایی شناسانه، مستلزم تحقق مبانی و عناصر زیبایی شناسانه است که زیبایی را در سطوح مختلف باور، فکر، هوس و اراده انسان تجلی داده و شرایط لازم برای ظهور زیبایی های حقیقی را فراهم می کند. در الگوی پیشنهاد شده، هدف نهایی تربیت زیبایی شناسانه، خداماندگار شدن، خدامثل شدن یا تقرب به زیبایی مطلق است که منجر به صفات خداوند سبحان در انسان می شود.

قرآن کریم، مبانی و اصول زیبایی شناسانه ای را بیان می کند که برخی از آن ها عبارتند از: زیبایی، پدیده ای است که برای همه قابل فهم و قابل تعمیم است. زیبایی، قابل تفکیک و توارث و انتقال است. زیبایی، مطلق و عینی است. خداوند، منبع و مبدا زیبایی است. انسان، نسخه ای کوچک از زیبایی مطلق است. زیبایی، هدف و کمال انسان است. زیبایی، وجود دارد و نه فقط گفته می شود. عناصر زیبایی شناسانه که در قرآن مورد تاکید قرار گرفته اند، شامل: تعادل و تناسب، هدفمندی و کارآمدی هستند.

پس از بررسی مبانی و عناصر زیبایی شناسانه که در قرآن کریم آمده اند، مضامین و محورهای تربیتی مشخص شدند که با تحقق آن ها، می توان استعدادهای پنهان متربی را به وجود آورده و آن ها را به سمت اهداف نهایی هدایت کرد.