تاثیر مدت‏زمان تداخل بین‏گونه‏ای و تعیین دوره بحرانی کنترل علف‏های هرز در نعناع فلفلی (Mentha piperita L.)

این پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار شامل وجین علف‏های هرز (تیمارهای عاری از علف‏هرز) و نیز تداخل علف‏های هرز (تیمارهای آلوده به علف‏هرز) طی 16، 32، 48، 64، 80 و 96 روز ابتدای فصل رشد (از زمان کاشت نعناع فلفلی) با سه تکرار اجرا شد. گونه‏های غالب علف‏هرز عبارت از سوروف (Echinochloa crus-galli (L.) Beauv.)، دم‏روباهی زرد (Setaria glauca (L.) Beauv.)، اویارسلام یک‏ساله (Cyperus difformis L.)، علف خرچنگ (Digitaria sanguinalis (L.) Scop)، بندواش (Paspalum distichum L.)، توق (Xanthium strumarium L.)، فرفیون (Euphorbia indica Lam.)، و تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) بودند. در تیمارهایی که 32 تا 96 روز ابتدای فصل رشد عاری از علف‏هرز بودند و نیز تیمارهایی که فقط 16 و یا 32 روز ابتدای فصل رشد در شرایط آلوده به علف‏هرز قرار گرفتند، بیشترین ارتفاع (2/71 سانتی‏متر) و عملکرد بیولوژیک (1870 کیلگرم در هکتار) نعناع فلفلی مشاهده شد. تعداد نهایی گره در ساقه (22 گره) تحت تاثیر کنترل و یا تداخل علف های هرز قرار نگرفت. در تیمارهایی که 32 تا 96 روز وجین دستی علف‏های هرز صورت گرفت و نیز تیمارهایی که 16 تا حداکثر 48 روز آلوده به علف‏هرز بودند، بیشترین تعداد شاخه فرعی (1/37) مشاهده شد. بیشترین وزن خشک نعناع فلفلی هنگام برداشت نهایی (62/193 گرم در متر مربع) در تیمارهایی ثبت شد که 48 تا 96 روز وجین شده بودند و یا فقط 16 تا 32 روز ابتدای فصل رشد در شرایط آلوده به علف‏هرز قرار گرفته بودند. بیشترین مقدار درصد و عملکرد اسانس (38/3 درصد و 30/68 کیلوگرم در هکتار) در تیمارهای 64، 80 و 96 روز عاری از علف هرز مشاهده شد. رقابت تمام فصل علف‏های هرز سبب کاهش ارتفاع، تعداد شاخه فرعی در بوته، عملکرد بیولوژیک، درصد اسانس و عملکرد اسانس نعناع فلفلی به‏ترتیب به میزان 5/13، 1/61، 3/91، 3/86 و 8/98 درصد نسبت به تیمار کنترل تمام فصل علف های هرز شد. این نتایج حاکی از اهمیت کنترل علف‏های هرز در نعناع فلفلی است؛ چنانکه با پذیرش 5 درصد افت مجاز عملکرد، کنترل علف های هرز از 22 تا 49 روز و با پذیرش 10 درصد افت عملکرد، کنترل از 29 تا 42 روز پس از کاشت گیاهچه‏های نعناع فلفلی ضروری بود.