ارزیابی برخی روش های مدیریت تلفیقی علف های هرز در نخود دیم شهرستان اسلام آباد غرب، کرمانشاه

هدف این تحقیق بررسی اثرات کاربرد تلفیقی شیوه های مختلف مدیریت علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم (Cicer arietinum L.) رقم بیونیج بود.آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و چهار تکرار انجام شد. عوامل آزمایشی عبارت از کاربرد علف کش شامل عدم کاربرد و کاربرد علف کش پیریدیت، تراکم گیاه زراعی شامل 30، 40 و 50 بوته درمترمربع و کولتیواسیون شامل کاربرد و عدم‏کاربرد کولتیواسیون بودند. همچنین سه تیمار وجین کامل متناظر با هریک از تراکم های نخود در نظر گرفته شد.زیست‏توده علف‏های هرز 30 روز پس از سمپاشی، با کاربرد انفرادی پیریدیت و کولتیواسیون به‏ترتیب 95 و 60 درصد و با کاربرد توام دو روش تا 99 درصد کاهش یافت. با کاربرد پیریدیت به‏ترتیب ارتفاع بوته و عملکرد دانه نخود 3/1 و 5/2 برابر شد و با یک بار کولتیواسیون تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه 37 و 31 درصد افزایش یافت. تعداد غلاف در بوته، تعداد و وزن دانه در بوته و وزن خشک تک‏بوته در تراکم 30 بوته درمترمربع بیشترین مقدار و به‏ترتیب 7/2، 1/3، 9/3 و 6/2 برابر بیشتراز میانگین تیمارهای تراکم‏ و کولتیواسیون بدون کاربرد پیریدیت بود. عملکرد دانه نخود با کاربرد تلفیقی پیریدیت و کولتیواسیون در تراکم 50 بوته در مترمربع تفاوت معنی‏داری با تیمار عاری از علف‏هرز (هر سه تراکم 30 و 40 و 50 بوته در مترمربع) نداشت. تلفیق کاربرد پیریدیت و کولتیواسیون، با تراکم 50 بوته درمترمربع در شرایط دیم می‏تواند به منظور دست‏یابی به عملکرد مطلوب نخود، سودمند و لذا قابل توصیه باشد.