تبیین نحوه شکل گیری فرم نمای اصلی خانه های بعد از انقلاب اسلامی در اصفهان

سیمای شهری و فرم نمای اصلی خانه ها بعد از انقلاب اسلامی دستخوش تغییراتی شده و انسجام و یکپارچگی خود را از دست داده که تحت تاثیر جهانی شدن و دوره مدرن بوده است. هدف پژوهش حاضر تبیین نقش فردگرایی، به عنوان یکی از مولفه های دوره مدرن و یکی از عوامل موثر بر فرم نمای اصلی خانه های شهر اصفهان در بازه زمانی از سال 1357 تا آخر سال 1396 شمسی می باشد. در این تحقیق 135 خانه در شهر اصفهان انتخاب و پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از اسناد کتابخانه ای و مطالعات میدانی انجام شده است و یافته ها طبق روش کیفی و از طریق مقایسه و تفسیر، تحلیل شده اند. تا کنون مطالعات زیادی درباره اثر متقابل محیط و انسان بر یکدیگر انجام شده، ولی بررسی اثر فردگرایی بر نمای ساختمان ها برای اولین در این تحقیق انجام شد. در سنت اعتبار بر پایه خانواده بود ولی در دوره مدرن این اعتبار فردی شد لذا خانه ها خصلت فردگرایی خود را با متمایز بودن فرم نما از سایر خانه ها و نیز نمایش آن بیان می کنند. بین سالهای 1357 الی 1371تمایز بین خانه ها از نظر فرم  بسیار کم بود در سال های 1372 الی 1391 تمایل به ایجاد تمایز در شکل نما و در بعضی موارد، مصالح افزایش می یابد و در بین سال های 1392 الی 1396 آخر تحقیق هیچ دو خانه ای از نظر فرم شبیه به هم نبودند و مصالح گران قیمت علاوه بر شکل متفاوت موجب متمایز شدن خانه ها می شد. خانه ها در سال های ابتدایی تحقیق درونگرا بودند که با گذشت زمان روند تغییر یافته و خانه ها برونگرا شدند به نحوی که در 15 سال آخر دوره تحقیق تمام نمونه های جمع آوری شده برونگرا بودند. تحقیق نشان داد که تمایل به بیشتر دیده شدن خانه با انتخاب زمین هایی که بیشتر با گذر در ارتباط هستند در دوره تحقیق افزایش معناداری داشته است.