واکاوی جامعه شناختی پیامدهای هژمونی توتالیتاریسم بعثی در سروده های شریف ورزر

شریف ورزر شاعر کرد عراقی از شعرای معاصر در قرن بیستم است که دوران حیاتش در سایه سیطره رژیم توتالیتر بعث بر اقلیم کردستان سپری شده و شاهد ارتکاب جنایت و نسل کشی بر ضد مردم کرد و رنج و دردمندی آنان بوده است. در چنین شرایطی، ورزر به عنوان شاعری متعهد، سروده های خود را به آینه بازنمایی رنج های مردم و خشونت سیستماتیک و جنایت های رواداشته شده بر آنان از سوی رژیم بعث تبدیل کرده و روایتگر عذاب های مردم بی بهره از حق زندگی و آزادی در سیستم افراط گرای فاشیستی توتالیتر گشته است. از آن روی که تاکنون جستار مستقلی به بررسی پیامدهای هژمونی رژیم توتالیتر بعث در سروده های شریف ورزر نپرداخته است، نگارنده بر آن است تا به تحلیل پیامدهای سیطره رژیم بعث در سروده های شاعر بپردازد. مساله بنیادین پژوهش حاضر این است که جلوه های اقتدارگرایی و تمامیت خواهی منجر به ارتکاب جنایت و خشونت و نسل کشی، چگونه و در چه قالب هایی در سروده های شاعر نمود یافته و با چه مفاهیمی پیوند خورده است؟ جهت بررسی این مساله، نگارنده از روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر بررسی جامعه شناختی بن مایه های سروده های شاعر بهره گرفته است. قتل عام و نسل کشی، کوچاندن قهری و انتقال به اردوگاه های کار اجباری، شکنجه و خشونت سیستماتیک، ویرانگری و تخریب و آوارگی مردم از بارزترین بروندادهای سلطه رژیم توتالیتر بعث بر مناطق کردنشین بوده که در سروده های ورزر بازنمایی شده است و با رویکرد تاریخی سیاسی همه سونگر، روایتگر رنجی جانکاه و خشونت و نسل کشی برآمده از انسانیت زدایی و قتل عامی چندهزار نفره در فرایند هیچ انگاری دیگری بیگانه و غیر عرب بوده است.