پیشرفت های اخیر(نانو) در حسگر های زیستی: کاربرد هوش مصنوعی

حسگرهای زیستی یا بیوسنسورها امروزه در زمینه های گوناگون از جمله زیست پزشکی، تشخیص بیماری، نظارت بر درمان، ابعاد مختلف مربوط به محیط زیست،کنترل مواد غذایی، ساخت دارو و غیره کاربرد های بسزایی دارند. اخیرا، انواع مختلفی از حسگر های زیستی از قبیل حسگرهای آنزیمی،ایمنی،بافتی،زیستی DNA  و زیست حرارتی توسط برخی از گروه های تحقیقاتی با ظرافت مورد سنجش قرار گرفته است. این حسگرهای زیستی مزایای بسیاری از جمله سادگی در اجرا، حساسیت بسیار بالا، عملکرد خودکار، اندازه کوچک طبیعی و ذاتی دارند. از دیگر مزایای ارزنده ی بیوسنسورها این است که جفت شدن آن ها با مولکول های زیستی با میل بالا امکان تشخیص با حساسیت بالا و انتخابی را میان طیف وسیعی از آنالیت ها فراهم می کند. هوش مصنوعی با توجه به پتانسیل بالای خود اگر با فناوری های زیستی مانند حسگرهای زیستی ترکیب شود می تواند در پیش بینی، تشخیص و درمان دقیق برخی بیماری ها شامل سرطان، موثر باشد.ماشین لرنینگ (ML) به عنوان یکی از شاخه های هوش مصنوعی، امروزه به یک ابزارمفید در تحلیل و طبقه بندی داده های به دست آمده از بیوسنسور ها برای تحلیل های زیستی تبدیل شده است. استفاده از الگوریتم هایML ، فرآیند های پیچیده استخراج، پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها را که توسط بیوسنسور حاصل می شود به صورت خودکار پیش می برد. مقاله پیش رو مروری است بر معرفی و بررسی انواع حسگر های زیستی، کاربرد و روش های به کارگیری آن ها، با تمرکز بر سرطان و کووید19 که امروزه بیماری های جدی ای در جهان به شمار می روند، که از مطالعه یافته های پیشین به منظور جمع بندی و ارایه اطلاعات به محققان در این حوزه به دست آمده است.