رابطه ی پیکره بندی فضایی و دسترسی پذیری در بهبود کیفیت عملکردی مدارس پسرانه مقطع ابتدایی شهر شیراز، مورد مطالعاتی: مدارس صحت، معارف 6، معارف 7 و علم و زندگی

دسترسی پذیری به عنوان یکی از ویژگی های محیطی در مدارس، به نظر می رسد نقشی اساسی در ارتقاء تعامل بین دانش آموزان ایفا می کند و موجب ارتقاء جذابیت محیطی در مدارس می شود. هدف از پژوهش حاضر این است که نقش مولفه های دسترسی پذیری بر کیفیت عملکرد دانش آموزان سنجیده شود و رابطه ی میان آن ها تحلیل و ارزیابی گردد. جهت نیل به این هدف با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و رسیدن به اجماع نظری در مصاحبه با متخصصان حوزه معماری، مولفه های موثر دسترسی پذیری در مدارس استخراج شده که عبارتند از ارتباط و کنترل، هم پیوندی فضاها، تناسبات هندسی مسیرهای ارتباطی، خوانایی مسیرها، چشم انداز طبیعی و عمق فضا. سپس پرسش نامه ای بین دانشجویان معماری تنظیم و توزیع شده و در تحلیل داده های پرسش نامه به روش همبستگی و تحلیل مسیر به تبیین مدل و استخراج چهار چرخه ی عملکردی، ارتباطی، هندسی و ادراکی پرداخته شده است. در مدل نهایی رابطه ی میان مولفه ها و میزان تاثیر آن ها بر یکدیگر تحلیل و ارزیابی شده است. عمق فضا به واسطه ی مولفه های ارتباط و کنترل و تناسبات هندسی مسیرها بر چرخه ی عملکردی مدل تاثیرگذار بوده و علاوه بر آن رابطه ای غیر خطی با مولفه ی هم پیوندی دارد که بیان گر بهبود کیفیت عملکردی در مدارس می باشد. همچنین به کمک پیکره بندی فضایی در چهار مدرسه که به صورت نمونه گیری خوشه ای در شهر شیراز انتخاب شده، با استفاده از نرم افزار نحو فضا تحلیل نحو فضایی آن ها پرداخته شده است. بر اساس مطالعات گردآوری شده در مدل نهایی پژوهش، مولفه ی حریم با شاخص نحوی عمق فضا، مولفه ی ارتباط مسیرها با شاخص نحوی ارتباط و اتصال پذیری و در نهایت مولفه ی دعوت کنندگی مسیرها با شاخص نحوی هم پیوندی قابلیت تعریف دارند. نتایج پژوهش بیان گر این مطلب است که نتایج مشاهدات عینی در تحلیل های پیکره بندی و نتایج تحلیل مسیر در مدل نهایی پژوهش مطابقت داشته و دسترسی پذیری در بهبود کیفیت عملکردی مدارس نقش به سزایی دارد.