عوامل زمینه ساز شادی، در قرآن و متون ادبی عرفانی

شادی از مهمترین نیازهای جوامع امروزی است که به عنوان یکی از مولفه های سلامت معنوی مورد مداقه اندیشمندان قرار دارد. در قرآن و روایات کلمه فرح به معنای شادی در موارد متعددی به کار رفته است. متون ادبی حکمی نیز مطالب نغزی در ارتباط با شادی دارند. نظر به نقش بارز قرآن و ادبیات در تعمیق بخشیدن به مفاهیم مرتبط با شادی، در این مطالعه عوامل زمینه ساز و راهکارهای شاد زیستن با استفاده از منابع فوق تبیین شدند.

در این تحقیق مروری کتابخانه ‏ای، متون معتبر دینی و منابع ادبی- عرفانی در ارتباط با شادی، فرح، آرامش، نشاط، امید، خوش بینی و رضایت باطنی به گونه ای نقلی و علمی مورد واکاوی و مداقه قرار گرفتند و راهکارهای شاد زیستن تبیین شدند.

کاربستی ترین عوامل زمینه ساز شادی عبارتند از: 1. ایمان به خداوند و توجه به جنبه های معنوی زندگی، 2. عشق فراگیر، 3. خنده و گشاده رویی، 4. قدرشناسی و سپاسگزاری، 5. فروتنی و بی ادعایی، 6. شاد کردن دیگران، 7. اندیشه و همت بزرگ داشتن و شاد شدن با چیزهای کوچک، 8. زندگی در زمان حال، 9. آراستگی ظاهر، 10. توجه به اینکه «این نیز بگذرد»، 11. گشت و گذار در طبیعت، 12. درک صحیح از دین، 13. مصاحبت با افراد شاد و سرزنده، 14. به حداقل رساندن انتظار خود از دیگران، 15. شکرگزار بودن، و 16. مطالعه ادبیات عرفانی خصوصا آثار مولانا.

شادی از گمشده های دنیای امروز است. درقرآن و حدیث و متون ادبی عرفانی مضامین کاربستی مفیدی جهت توسعه و تعالی وجودی و شادمانی واقعی یافت می شوند که در این تحقیق اهم آن ها مورد واکاوی قرار گرفتند. آمیختن این آموزه های مبارک با جان و زیستن با آموخته ها می تواند نقش ثمربخشی در شادجانی و ایجاد شور زندگی داشته باشد.