ارزیابی و سطح بندی موانع برای اجرای موفقیت آمیز مدیریت پسماندهای خطرناک با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری

امروزه شیوه های مدیریت پسماندهای خطرناک با توجه به شرایط قوانین زیست محیطی جهانی در حال افزایش است اما وجود موانع، اجرای مدیریت این نوع پسماندها را با مشکل مواجه می کند. هدف این مطالعه شناسایی ده مانع در مسیله مدیریت پسماندهای خطرناک در سیستم مدیریت پسماند بر اساس ادبیات و ارجحیت های کارشناسان این حوزه می باشد. 

این مطالعه کاربردی در سال 1401 با بهره گیری از نظرات پنج نفر از مدیران و کارشناسان یک شرکت مدیریت پسماند استان کرمانشاه اجرا شد. همچنین، به منظور درک ساختار ارتباط درونی و متقابل میان موانع و همچنین ساختار سلسله مراتبی موانع مدیریت پسماندهای خطرناک از تکنیک های تصمیم گیری دیمتل و مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شد. 

یافته ها نشان می دهد عدم آگاهی عمومی درباره بازیافت پسماندهای خطرناک و عدم وجود سیاست هایی برای رسیدگی به مباحث پسماندهای خطرناک اصلی ترین موانعی هستند که توسط رویکرد ترکیبی مبتنی بر دیمتل و مدل سازی ساختاری تفسیری به تصویر کشیده شده است. عدم آگاهی عمومی درباره بازیافت پسماندهای خطرناک با امتیاز 0/53 عاملی علی بوده که با قدرت نفوذ شدید برابر 10 و قدرت وابستگی ضعیف برابر 1 در دسته موانع مستقل قرار دارد. همچنین، عدم وجود سیاست هایی برای رسیدگی به مباحث پسماندهای خطرناک با امتیاز0/47 عاملی علی بوده که با قدرت نفوذ شدید برابر 10 و قدرت وابستگی نسبتا شدید برابر 6 در دسته موانع پیوندی قرار می گیرد.

رویکرد پیشنهادی به سیاست گذران و تصمیم گیرندگان کمک می کند تا رابطه متقابل و تعاملی بین موانع و ساختار سلسله مراتبی آنها را شناسایی کنند.