شکاف لب و کام منفرد و توامان در متولدین مرکز آموزشی و درمانی مهدیه تهران طی سالهای 79-1380

شکاف لب و کام شایعترین ناهنجاری مادرزادی در ناحیه صورت است. متاسفانه تاکنون مطالعه وسیعی در زمینه بررسی میزان شیوع و تاثیر عوامل مداخله گر در بروز این عارضه در کشور ما انجام نشده است. هدف از انجام این تحقیق تعیین شیوع و اثرات عوامل مداخله گر در بروز این مشکل در متولدین مرکز آموزشی- درمانی مهدیه در طی سالهای 79 –1370 بوده است.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به روش Existing data انجام شد. جامعه مورد پژوهش در این بررسی کلیه پرونده های نوزادان متولد شده با ناهنجاری شکاف لب و کام (به تنهایی یا توامان) در مرکز آموزشی، بهداشتی و درمانی مهدیه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی سالهای 79-1370 بود. جهت بررسی داده ها از آزمون های فیشر، chi-square، همچنین آزمون حدود اطمینان confidence interval استفاده شد.
در این تحقیق 87838 پرونده مورد مطالعه قرار گرفته که از این میان 131 نوزاد مبتلا به شکاف لب یا کام یا هر دو بودند که از این تعداد 63 نفر دختر و 68 نفر پسر بودند. شیوع شکاف لب منفرد 31.8 درصد، شکاف کام منفرد 25 درصد و شکاف لب و کام توامان 43.2 درصد بود. در جنس پسر بیشترین شیوع مربوط به شکاف لب و کام توامان و در جنس دختر بیشترین شیوع مربوط به شکاف کام به تنهایی بود. در ارتباط با گراویتی مادر مشخص شد که بیشترین فراوانی مربوط به گراویتی اول و به میزان 35.1 درصد بوده است.
میزان شیوع شکاف در کل متولدین این مرکز برابر 1.49 در هر هزار تولد است. از نظر جنسیت شیوع تقریبا یکسانی در نوزادان مبتلا به شکاف مشاهده شد. در مجموع شکاف لب و کام توامان بیشتر از شکاف لب منفرد و یا کام منفرد بود. اکثریت نوزادان مبتلا به ناهنجاری شکاف (77.1%) دارای طول مدت بارداری نرم بودند. میانگین گراویدیتی مادران نوزادان مبتلا به شکاف 2.9±2 بوده و گروه خونی O بیشترین فراوانی را در آنها داشت.