طراحی الگوی مهارت اشتغال پذیری واحدهای فناور و دانش بنیان

در شرایط کنونی، بیکاری در استان اردبیل به یکی از مهم ترین چالش های فراروی استان مبدل گردیده و راهبردهایی همچون مهارت اشتغال پذیری که باعث کاهش میزان بیکاری در این استان اردبیل می شود،  مورد توجه پژوهشگران و سیاستمداران قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی مهارت اشتغال پذیری واحدهای فناور و دانش بنیان بر اساس رویکرد استراوس وکوبین (1989) انجام شد. پژوهش حاضر رویکردی کیفی دارد و از (نظریه داده بنیاد) استفاده می کند. جامعه آماری پژوهش، شامل اعضای هیات علمی، خبرگان و کارآفرینان در سال 1401 بودند که داده ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته بدست آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها نیز از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد؛ الگوی پارادایمی مهارت اشتغال پذیری از شرایط علی (کلان و خرد)، عوامل زمینه ای (آموزشی، زیرساختی و حمایتی)، مقوله محوری (مهارت نرم و سخت)، متغیرهای مداخله گر (فردی، تجربیات و توسعه ای)، راهبرد (کاهش بوروکراسی، بینش استراتژیک، بازبینی در محتوای آموزشی و...) و پیامد (افزایش اشتغال و تنوع شغلی، تخصص گرایی، ایجاد فرصت برابر، تناسب بین بازار کار و مهارت ها) تشکیل یافته است. معرفی الگوی مهارت اشتغال پذیری ضمن افزایش قابلیت اشتغال جوانان، می تواند توسط سیاست گذارن و فعالان شرکت های فناور و دانش بنیان مورد استفاده قرار گیرد.