مطالعه سفال های هزاره چهارم پ.م محوطه تل ابلیس برمبنای مطالعات باستان سنجی

تل ابلیس یکی از برجسته ترین محوطه های دوران پیش از تاریخ در جنوب شرق ایران است که نخستین بار از سوی کالدول مورد حفاری قرار گرفت. در حفاری های سال 1964 م. بر روی این محوطه سفال های بسیار شاخصی همچون سفال های منسوب به فرهنگ علی آباد به دست آمد که سال ها بدون هیچگونه مطالعه و بررسی در مخازن موزه ایران باستان نگهداری می شد. لذا در این پژوهش نگارندگان کوشیده اند با استفاده از روش های مطالعاتی مرسوم در باستان سنجی سفال های تاریخی به بررسی این سفال ها بپردازند. از اینرو تعداد 10 قطعه از سفال های علی آباد (دوره مس سنگ) انتخاب و با استفاده از روش های پتروگرافی، XRPD و XRF مورد آنالیز قرار گرفتند. داده های به دست آمده براساس آنالیزهای آزمایشگاهی نشان دهنده روش های ساخت متفاوت با منشا یکسان است. خاک مورد استفاده براساس تطبیق با رخنمون زمین شناسی منطقه مطابقت داشته و برداشت و بکارگیری از معادن خاک و نهشته های اطراف تل ابلیس را نشان می دهد. همچنین سفال های مورد بررسی در سیستم CaO+MgO-SiO2-Al2O3 سیلیس بالا تا سفال آهکی بالا طبقه بندی می شوند.