واکاوی مبانی فقهی سه اصل عزت، حکمت و مصلحت در روابط بین الملل

مثلث الزامی عزت حکمت و مصلحت به عنوان چارچوب و خط مشی حاکم بر تعاملات بین المللی دولت اسلامی از جمله مباحث مطرح در فقه سیاسی است و علی رغم تاکیدات فراوان بر آن مبانی فقهی این سنجه‎ ها و تبیین نسبت آنها با هم چندان هویدا نیست به جهت آن که تحقیقی موسع و یک پارچه در این باره صورت نگرفته است از این رو، پرسش از مبانی فقهی سنجه‎ های عزت حکمت و مصلحت و نسبتشان با هم در تعاملات بین المللی دولت اسلامی، مساله ای است که نیازمند کاوش تا مرحله پاسخی درخور است. با تکیه بر تحلیل برآمده از داوری عقل و در پرتو آموزه ‎های وحیانی، سنجه‎ های مذکور به عنوان بنیادی ترین اصول و ضوابط در عرصه تعاملات بین المللی بعد از مبانی نظری و معرفتی اثبات میشود و اهمیت و جایگاه اصل عزت از استواری آن در نوک هرم و بر پایه دو اصل حکمت و مصلحت حکایت دارد. این تحقیق با هدف شناخت حدود و ثغور ادله و تبیین و تحلیل مبانی فقهی عزت، حکمت، مصلحت و گستره دلالی آن انجام شده و نیل به این مقصد در سایه توصیف و تحلیل گزاره ‎های فقهی با گردآوری داده‎های کتابخانه ای میسر است که نتیجه آن، تحلیل مستندات فقهی سنجه‎ های مذکور و تبیین نسبت آنها با هم است.