موانع اجتماعی توسعه اقتصادی در استان کرمانشاه

در این مقاله تلاش شده است موانع اجتماعی توسعه نیافتگی اقتصادی در استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گیرد. برای اخذ نتایج مقتضی، از الگوی مفهومی استفاده شده است که مفهوم بنیادی آن تجربه گذار جمعیتی است. در این مقاله مکانیسم توسعه نیافتگی در استان کرمانشاه با نظریه زمینه ای سیستماتیک اشتراوس و کوربین مورد تحلیل قرار گرفته است. مدل پارادایمی در رابطه با موضوع مدنظر حاصل آمد که متشکل از: شرایط علی (گذار جمعیتی نامناسب، روابط و شبکه های قومی و خویشاوندی، جریان های مهاجرتی و جامعه پذیری اقتصادی)؛ شرایط مداخله ای (اصلاحات ارضی و جنگ)؛ شرایط زمینه ای (سرعت تغییرات، نوع تغییرات و نوع آموزش)؛ راهبردها (اعتماد درون گروهی، مهاجرت فرستی، خصوصا نخبگان، مدرک گرایی، مصرف گرایی (زنان و نسل جدید) و نهیلیسم اجتماعی) است. این منظومه به پیامدهایی انجامیده که از جمله آن ها، ناتوانی در تولید و خلاقیت، تشدید جریان های مهاجرتی، بازتولید ذهنیت های ضد توسعه، عدم انباشت سرمایه و برون ریزی آن و... است. مهم ترین نتایجی که از این مطالعه استنتاج شده است، این است که گذار جمعیتی نامناسب، واقعیتی اندیشیده نشده در فرآیند توسعه نیافتگی استان کرمانشاه است. در کنار این امر، موانع ذهنی و بن بست هایی از جمله روابط خویشاوندی و جامعه پذیری اقتصادی و... وجود دارد که جز ذاتی این موانع هستند. ضمن آن که نابهنگامی هایی چون جنگ، مهاجرت و... نیز اثر عمیق در این زمینه دارند. در نهایت نیز این مقاله نشان می دهد که ایستارهای منسوخی چون اعتماد درون گروهی، مدرک گرایی و ذهنیت های ضد توسعه، طبق چه مکانیسمی مانع توسعه اقتصادی استان کرمانشاه شده است.