مقایسه مهارت های زبانی کودکان 7 تا 11 ساله مبتلا به اختلال نارساخوانی با کودکان عادی براساس الکتروآنسفالوگرافی کمی

پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر با هدف مقایسه چگونگی مهارت های زبان شناختی در کودکان نارساخوان و کودکان عادی با ثبت الکتروآنسفالوگرافی در حالت استراحت با چشمان باز انجام گرفت. جامعه آماری شامل 20 کودک 7 تا 11 ساله نارساخوان مراجعه کننده به کلینیک مهراز اندیشه و 19 کودک عادی شهر شیراز در سال تحصیلی 1400-1399 بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تشخیص نارساخوانی در کودکان، با استفاده از مقیاس هوشی وکسلر (نسخه چهارم) (WISC-IV) انجام گرفت. داده ها با نرم افزار نوروگاید کمی و در نرم افزار SPSS نسخه 23 با آزمون ویلکاکسون تحلیل شدند. نتایج کمی پژوهش، حاکی از بالاتربودن دامنه ریتم های دلتا و تتا در نواحی پیشانی، پسین، نیمکره راست و چپ در گروه نارساخوان و بالاتربودن دامنه ریتم های آلفا و بتا در این نواحی در گروه کنترل بود. این یافته ها با دیگر مطالعات در این حوزه همخوان است و وجود نقص در مهارت های زبانی گروه نارساخوان را تایید می کند؛ بنابراین بررسی ریتم های مغزی در حالت استراحت می تواند به عنوان شاخصی مناسب در تشخیص مهارت های زبانی کودکان نارساخوان عمل کند و با تکیه بر آن می توان در الگوی امواج مغزی مرتبط با مهارت های زبانی تغییر ایجاد کرد و به پیشرفت مداخلات بالینی برای کودکان نارساخوان کمک کرد.