سبک شناسی شعر کودک با رویکرد بررسی ارکان جمله

در این مقاله سبک شناسی شعر کودک با توجه به ارکان جمله مورد بررسی قرار گرفته است. به آنچه شاعر درعین کودکانگی برای ایجاد کلامی روان به آن نیازمند است؛ به ویژگی های زبانی، که باعث به وجود آمدن سبک شده است. هدف از این پژوهش دستیابی به راه های تازه ای در سرودن شعر کودک است و روش کار کتابخانه ای میدانی است. مسیله اصلی پژوهش پیدا کردن شاعران صاحب سبک در این عرصه است. با این فرض که در شعر کودک اغلب بر یک سیاق شعر سروده اند. ابتدا بسامد و فراوانی اجزا جمله و کاربرد هریک از آن ها در اشعار بررسی شده، سپس شیوه های سبکی و بیانی آن ها جداگانه با طرح نمودار مشخص و مقایسه شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش به شاعران کودک این امکان را می دهد که شیوه بیان خود را از تقلید ناخواسته درامان نگه دارند و به راه های تازه و نوآورانه ای در سرودن شعر دست یابند. به همین خاطر پژوهش حاضر از نوادر پژوهش های این حوزه ادبی به شمار می رود.