تاثیر محلول پاشی سیلیکات پتاسیم بر رشد و نمو همیشه بهار در شرایط تنش کم آبی

صنعت اقتصادی گیاهان زینتی به دلیل تغییرات اقلیمی در معرض محدودیت های زیست محیطی زیادی مانند خشکی است، از این رو کاربرد موادی جهت تخفیف این تنش ها امری ضروری به شمار می آید. در آزمایشی گلدانی، اثر سیلیکات پتاسیم بر پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل همیشه بهار تحت تنش کمبود آب مورد بررسی قرار گرفت. تیمار کم آبی در چهار سطح شامل 90، 80، 70 و 60 درصد ظرفیت زراعی و سیلیکات پتاسیم در سه غلظت (صفر، 1 و 3 میلی مولار) بود. نتایج نشان داد که کم آبی 60 درصد ظرفیت زراعی به طور قابل توجهی باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ (6/10 درصد) و صفات رویشی گیاه (ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک) در مقایسه با 90 درصد ظرفیت زراعی در شرایط بدون محلول پاشی شد. افزایش نشت یونی، به عنوان شاخص آسیب اکسیداتیو در گیاهان تحت تنش کم آبی مشاهده شد. در پاسخ به اکسیداتیو ناشی از تنش کم آبی، میزان کلروفیل، کربوهیدارت و غلظت پرولین نسبت به شاهد افزایش یافت. محلول پاشی سیلیکات پتاسیم به میزان 3 میلی مولار سبب افزایش میزان کلروفیل a (92 درصد)، کلروفیل b (74 درصد) و کلروفیل کل (73 درصد) در شرایط تنش 60 درصد ظرفیت زراعی نسبت به شاهد شد. تعداد و قطر گل در تیمار 3 میلی مولار نسبت به گیاهان بدون محلول پاشی به ترتیب، 39 و 16 درصد افزایش یافت. با توجه به نتایج، محلول پاشی سیلیکات پتاسیم در غلظت 3 میلی مولار، اثرات منفی تنش کم آبی بر صفات رشدی گیاه همیشه بهار نظیر سطح برگ و وزن خشک گیاه را کاهش داد و سبب افزایش میزان اسانس در گیاه گردید. بدین ترتیب استفاده از 3 میلی مولار سیلیکات پتاسیم قبل از انتقال گیاهان به شرایط محیطی می تواند از آسیب های ناشی از کم آبی جلوگیری نماید.